6 grudnia – św. Mikołaja.
W ostatnim czasie w naszym Ognisku
w Łodzi odbyliśmy ciekawą rozmowę z dziećmi, które były przekonane, że tak naprawdę to Mikołaj nie istnieje.
Jakie było ich zdziwienie gdy dowiedziały się, że św. Mikołaj jest.
Chętnie słuchały kim w przeszłości był, jak wyglądał, jak chodził ubrany.
Już niedługo tzw. „Mikołajki”. Opowiedzmy dzieciom o św. Mikołaju (ale nie o dużym krasnalu)… .
To ja, Święty Mikołaj!
Myślicie, że mnie znacie?
Całe życie spędziłem
w krajach o ciepłym
klimacie…
(Mało kto o tym pamięta,
więc wspomnę od niechcenia:
Pochodzę z Licji i jestem
Turczynem z urodzenia…)
Czy ktoś mi może wyjaśnić
z jakiego powodu
teraz mi każą marznąć
w krainie wiecznego lodu?
Jestem biskupem, tymczasem
czyjaś sztuczka chytra
sprawiła, że gdzieś się
zapodział i pastorał, i mitra!
I jeszcze jedna sprawa
Martwi mnie ogromnie
Piszecie do Laponii,
Myśląc, że list trafi do mnie…
A trzeba pisać do Bari!
I chyba przyszła pora,
by wreszcie zdemaskować
tego uzurpatora…
tęgiego krasnala,
z elfami na biegunie.
Nosi czerwony kubrak
i w saniach po niebie sunie…
Nie strój się w cudze piórka.
Wszystkie kłamstwa odwołaj!
Przeproś mnie, Samozwańcu!
Prawdziwy święty Mikołaj
Jeżeli nie przestaniesz
to w końcu ci przyłożę,
jak temu heretykowi (Ariuszowi)
na Nicejskim Soborze!
Wiersz: „Echo Medjugoria grudzień’ 25”
moderator
