Przez większość mojego życia nie umiałam przeżywać ciszy, nie doceniałam jej i nie lubiłam.
Słuchałam skocznej i wesołej muzyki lub spokojnej ale wzbudzającej emocje. Jadąc samochodem włączałam radio. W domu, kiedy potrzebowałam chwili relaksu, szukałam fajnego programu telewizyjnego. Lubiłam też długie pogawędki przez telefon.
Myślałam, że muzyka i długie rozmowy poprawiają mi nastrój.
To wszystko było dla mnie czymś ważnym. To był mój sposób na odstresowanie.
Kiedy zaczęłam jeździć na adorację do Ogniska Bożego Pokoju w Suchcicach, powoli poznawałam ciszę i adorację w ciszy. Dopiero po jakimś uświadomiłam sobie, że podczas adoracji nie muszę nic mówić do Boga, nie muszę trwać w modlitwie słownej czy ustnej. Zrozumiałam, że kiedy trwam przed Bogiem to On wszystkim się zajmuje. Patrzę z Niego i z miłością myślę o Nim a On otacza mnie swoim pokojem, uzdrawia ze zranień, pociesza, uspokaja, napełnią darami Ducha Świętego i Swoją miłością.
Mam wrażenie, że kiedy przyjadę z silnym niepokojem, to moje serce jakby zwalnia rytm, uspokaja się i wycisza. Daje mi to ukojenie w problemach, wytchnienie i ulgę.
Adoracja zmienia.
Ten pokój przynoszę potem do swojej rodziny aby i oni czerpali, abym była dla nich lepsza. Tak działa Mój Pan - Jezus.
Bo On jest Królem Wszechmogącym. Sama z siebie nic nie mogę, nawet być lepszą i zmieniać się.
I dodam jeszcze, że wychodząc z kaplicy też czerpię z otoczenia, bo tam, wśród wielu pól, lasów, z dala od miasta, jest cisza. Słychać tylko odgłosy ptaków, czuć zapach świeżej trawy. Tam odpoczywać duch i zmysły.
Polecam
Anonimowa adorująca.
#MatkaBoża
#KrólowaPokoju
#orędzia
#Medjugorje
#modlitwa
#pokój
#ojczyzna
#młodzież
#dzieci
#wieczernikkrólowejpokoju
#świadectwo
#cisza
#adoracja
#ognisko
„Co do mnie, nie daj Boże, bym się miał chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego Jezusa Chrystusa, dzięki któremu świat stał się ukrzyżowany dla mnie, a ja dla świata”.(Ga 6, 14)
