Kilka dni temu dostałam ciekawy materiał wraz z wierszem A. Asnyka, który warto sobie przypomnieć..... .
SIEDZI PTASZEK NA DRZEWIE
I ludziom się dziwuje,
Że najmędrszy z nich nie wie,
Gdzie się szczęście znajduje.
Bo szukają dokoła,
Tam gdzie nigdy nie bywa,
Pot się leje im z czoła,
Cierń im stopy rozrywa.
Trwonią życia dzień jasny
Na zabiegi i żale,
Tylko w piersi swej własnej
Nie szukają go wcale
W nienawiści i kłótni
Wydzierają coś sobie,
Aż zmęczeni i smutni
Idą przespać się w grobie.
A więc, siedząc na drzewie,
Ptaszek dziwi się bardzo,
Chciałby przestrzec ich w śpiewie...
Lecz przestrogą pogardzą.
Drogie dzieci!
Drogie dzieci! Najwyższy posłał mnie do was, abym uczyła was modlitwy. Modlitwa otwiera serca i daje nadzieję, rodzi się i umacnia wiara. Z miłością wzywam was, kochane dzieci, powróćcie do Boga, bo Bóg jest miłością i waszą nadzieją. Nie macie przyszłości jeśli nie zdecydujecie się na Boga i dlatego jestem z wami, aby was prowadzić, byście wybrali nawrócenie i życie a nie śmierć. Dziękuję wam, że odpowiedzieliście na moje wezwanie”. Orędzie z 25 listopada 2022 r.
